Yazar: admin

Üsküdar escort sabahı, yağmurla birlikte sessizdi. Kaldırımlar ıslak, deniz griydi. Kız Kulesi sisin içinde kaybolmuş gibiydi. Elif, dar sokaklardan birinde başını öne eğmiş yürüyordu. Üzerinde ince bir mont, elinde yıpranmış bir çanta vardı. Geceden kalma yorgunluğu, göz altlarında koyu halkalar gibi duruyordu.

Yirmi iki yaşındaki Elif, birkaç yıl önce ailesiyle birlikte Tokat’tan İstanbul’a gelmişti. Babası iş bulamayınca memlekete geri dönmüş, Elif ise annesiyle birlikte kalmıştı. Ama şehir, onları içine çekip yutmuştu. Önce annesi hastalanmış, sonra ev sahibi kapıya dayanmıştı. Elif’in okulu yarıda kalmış, hayalleri de o gün donup kalmıştı.

Bir gece, çaresizlikle sahilde otururken yanına bir kadın gelmişti. Adı Gül’dü.
“İstanbul zor şehir kızım,” demişti. “Ama yaşamak istiyorsan güçlü olacaksın.”
O cümle o kadar basit, ama o kadar ağırdı ki… Elif o geceden sonra başka bir yola girmişti. Kendi deyimiyle “hayatta kalma yolu”.

Üsküdar escort arka sokaklarında, gecenin sessizliğinde Elif yaşamayı öğrenmişti. Fakat ne kadar alıştığını sansa da, her sabah aynaya baktığında içi sızlıyordu.
“Bu ben değilim,” diyordu kendi kendine. “Ben böyle biri değildim.”

Bir akşam yağmur yine yağıyordu. İnsanlar sadece baktı, kimse yardım etmedi.
“İyisiniz değil mi teyze?” dedi.
Kadın, titreyen elleriyle onun elini tuttu. “İyiyim kızım… Allah razı olsun.”
O an, Elif uzun zamandır hissetmediği bir sıcaklık duydu. O kadar basit bir teşekkür, ama o kadar gerçekti ki…

Ümraniye escort gri sokaklarında akşam yavaş yavaş iniyordu. Yağmur, kaldırımlara sessizce düşüyor, kaldırım taşlarının arasındaki tozları temizliyordu. Zeynep, elindeki şemsiyeyi rüzgâra karşı tutmaya çalışırken içini bir ürperti sardı. İnce montu ıslanmış, ayakkabılarının içine kadar su dolmuştu. Yine uzun bir gece onu bekliyordu.

Henüz yirmi birindeydi ama omuzlarındaki yük bir ömür kadardı. Küçük yaşta babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte Ümraniye escort dar sokaklarında büyümüştü. Annesi hasta düşünce, evdeki tek gelir kaynağı da kesilmişti. Önce temizlik işlerine girdi, sonra bir kafede çalıştı ama borçlar büyüdükçe o maaşlar yetmez oldu.
Bir gece çaresizlikle evin duvarına yaslanmış ağlarken, bir komşusu gelip sessizce kulağına fısıldadı:
“Bazı kadınlar geceleri çalışır, çok kazanır. Sen de düşün istersen.”

O an Zeynep’in içi buz kesti. Ama zaman geçtikçe, açlık ve borçların ağırlığı hırçın vicdanının önüne geçti. Bir sabah uyandığında, kararını vermişti. Artık sokaklar onun ekmek kapısıydı.

İlk günler utançla, korkuyla doluydu.
Ama günler birbirini kovaladıkça, kalbi de duygusuzlaştı.

Bir gece, yağmur yine ince ince yağarken bir müşteri arabasını durdurdu. Ama bu kez adam seksi parayı uzatıp “Kendine sıcak bir çorba al,” dedi ve gitti. Zeynep, şaşkınlıkla elindeki paraya baktı. O an içi titredi; çünkü uzun zamandır kimse ona insan gibi davranmamıştı.

O geceden sonra Zeynep’in içinde bir şey değişti. Sabah olunca çantasını toplayıp Ümraniye Kadın Dayanışma Merkezi’nin yolunu tuttu. Kapının önünde durdu, uzun süre cesaretini toplayamadı. Sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı; sadece dinlediler, sarıldılar.

Kartal escort sahiline gece çökmüştü. Denizden gelen rüzgâr, tuz kokusunu sokak aralarına taşıyor, ince ince yağan yağmur, kaldırımları sessizce parlatıyordu. Sevda, gri montunun yakasını kaldırıp yürümeye devam etti. Adımlarının sesi, ıslak taşlarda yankılanıyor, şehir sanki onun yorgunluğunu dinliyordu.

Henüz yirmi iki yaşındaydı. Ama yüzündeki çizgiler, yaşadıklarının iziydi. Kartal escort arka mahallelerinden birinde, yıkık bir binanın bodrum katında yalnız yaşıyordu. Çocukken babası evi terk etmiş, annesi yıllarca temizlik işlerinde çalışarak onu büyütmüştü. Ancak birkaç yıl önce annesi hastalanmış, Sevda için hayat bir anda zorlaşmıştı.

Önce bir kafede çalıştı. Sabah erken kalkar, akşam geç saatte yorgun argın eve dönerdi. Sonra bir markette kasiyerlik yaptı. Ama aldığı maaş ne kiraya ne annesinin ilaçlarına yetti. Borçlar birikti, umutlar tükendi.
Bir akşam, çaresizlik içinde ağlarken tanıdığı bir kadın ona “Bazı yollar kolay değildir, kızım. Ama bazen o yollar dışında seçenek kalmaz.” demişti.

O gece, Sevda’nın hayatı değişti.
Karanlık, onu yavaşça içine aldı.
Kartal’ın geceleri artık onun sahnesiydi; sokak lambalarının titrek ışığı, yüzündeki makyajın altında gizlenen acıyı saklamaya yetmiyordu. İnsanların oral seven meraklı ya da küçümseyen bakışlarına aldırmamayı öğrendi.
Ama sabah eve döndüğünde aynada gördüğü kadın, artık o değildi.
Her sabah kendine sessizce fısıldardı:
“Ben bu hayatı seçmedim. Ama ya başka şansım olmasaydı?”

Bir sabah, gün doğmadan Kartal vip escort sahiline indi. Deniz griydi, dalgalar kıyıya usulca vuruyordu. Bankta oturan yaşlı bir adam, elindeki simidi martılara atarken ona baktı.
“Evladım,” dedi, “deniz bazen kirli görünür ama içindeki yaşam bitmez. İnsan da öyledir.”

O söz, Sevda’nın kalbinde bir kapı araladı.
Ertesi gün, Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Uzun süre durdu, elleri titriyordu. Sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı; dinlediler, sarıldılar. Sevda, dikiş kursuna yazıldı, sonra bir tekstil atölyesinde iş buldu.

Kartal escort geceleri uzun olurdu. Sahilden esen rüzgâr soğuk ve sertti; denizin sesi, şehrin gürültüsüne karışmadan, usulca yankılanırdı. Derya, başını öne eğmiş, sessizce yürüyordu. Üzerinde ince bir mont, içinde yorgun bir kalp vardı. Yağmurun altında yürümeye alışmıştı artık — çünkü o, yağmurda kimsenin yüzüne bakmadığı kadındı.

Derya henüz yirmi iki yaşındaydı. Ama hayat, ona çocuk yaşta yetişkin olmayı zayıf öğretmişti. Babası küçükken evi terk etmişti; annesi yıllarca temizlik işlerinde çalışmış, sonra da hastalanmıştı. Evlerinde bir soba, birkaç eski sandalye ve hiç bitmeyen bir sessizlik vardı. Derya, okulu bırakmak zorunda kaldığında on altı yaşındaydı. Çünkü biri çalışmazsa o evde kimse yaşayamazdı.

Önce garsonluk yaptı, sonra tekstil atölyesinde dikiş dikti. Fakat aldığı para, annesinin ilaçlarına yetmiyordu. Borçlar büyüyor, umut küçülüyordu. Bir gece, çaresizlikle ağlarken yanına oturan bir kadın ona “Hayat bazen seni istemediğin yollara iter ama o yol bile seni yaşatır,” dedi. O söz, Derya’nın içindeki son direnci kırdı.

O günden sonra geceleri Kartal vip escort arka sokaklarında yürümeye başladı. Başta utanmış, ağlamıştı. Ama zamanla gözyaşları yerini sessizliğe bıraktı. İnsanların yargılayıcı bakışlarına aldırmamayı öğrendi. Her sabah eve dönerken aynaya bakamazdı. Çünkü o aynada, çocuk Derya değil; yorgun bir kadın dururdu.

Bir sabah sahile indi. Deniz dalgalıydı, hava gri. Bankta oturan küçük bir kız çocuğu dikkatini çekti. Kız, elindeki kırık bilekliği tamir etmeye çalışıyordu. Derya yaklaştı, “İstersen yardım edebilirim,” dedi. Birlikte bilekliği düzelttiler. Kız, gülümseyip “Teşekkür ederim abla, sen çok iyi birisin,” dedi. Derya’nın gözleri doldu. Uzun zamandır kimse ona “iyi” dememişti.

O gün karar verdi. Hayatını değiştirecekti. Kartal escort Kadın Dayanışma Merkezi’ne gitti. Kapının önünde dakikalarca durdu ama sonunda içeri girdi. Kadınlar çıtır onu yargılamadı; dinlediler, anladılar. Derya dikiş kursuna başladı, bir süre sonra temizlik işlerinde çalışmaya başladı.

Kartal escort geceleri başka olurdu. Sahilden gelen tuzlu rüzgâr, ara sokaklarda yankılanan ayak seslerine karışırdı. Sokak lambalarının ışığı sönük, gökyüzü bulutluydu. Aslı, adımlarını yavaşlatarak yürüyordu. Soğuk hava yanaklarını kesiyor, ama içindeki yorgunluk onu çoktan uyuşturmuştu.

Yirmi üç yaşındaki Aslı, Kartal escort arka mahallelerinde büyümüştü. Babası yıllar önce ortadan kaybolmuş, annesi onu tek başına büyütmüştü. Yoksulluk, onların değişmeyen misafiriydi. Annesi sabahın köründe vip temizlik işlerine gider, akşamları yorgun düşerdi. Aslı’nın en büyük hayali hemşire olmaktı ama lise ikiye geldiğinde okuldan ayrılmak zorunda kaldı. Hayat, ondan hayalleri değil, sabrını istemişti.

Bir tekstil atölyesinde işe başladı. Kira, ilaç, faturalar… Paralar hiçbir zaman yetmiyordu. Sonunda annesi hastaneye kaldırıldı. Aslı, her şeyi satmasına rağmen borçlarını kapatamadı.

Bir akşam, eve dönerken tanıştığı bir kadın ona şöyle dedi:
“Bazen yaşamak için değil, hayatta kalmak için seçim yaparsın.”
O cümle, Aslı’nın zihnine kazındı. Günlerce ağladı, düşündü. Sonra bir gece, utancını kalbinin en derinine gömüp dışarı çıktı.

O günden sonra Aslı’nın geceleri değişti. Kartal vip escort arka sokakları onun dünyası olmuştu. İnsanların yargılayıcı bakışlarına aldırmamaya ağzına alan çalışıyordu ama her söz, her sessizlik içini biraz daha acıtıyordu. Her sabah eve dönerken kendine “Bu son olacak,” diyordu. Ama sonra annesinin ilaçlarını hatırlıyordu.

Bir sabah sahil yolunda yürürken, elinde balon tutan küçük bir kız gördü. Kız, balonu elinden kaçırmış, ağlıyordu. Aslı koşup balonu yakaladı, kızın eline verdi. Kızın gözlerindeki gülümsemeyi görünce kalbi ısındı. “Teşekkür ederim abla,” dedi kız. O anda, Aslı uzun zamandır hissetmediği bir duyguyu hissetti: iyilik hâlâ içindeydi.

Tuzla escort geceleri sessizdi ama o sessizliğin içinde binlerce hikâye gizliydi. Sahil boyunca uzanan sokak lambalarının altında, Elif’in gölgesi uzayıp kısalıyor, adımları taşlara vurdukça yankılanıyordu. Henüz yirmi yaşındaydı, ama yüzündeki çizgiler yaşından çok daha fazlasını anlatıyordu. Hayat onu erken büyütmüş, umutlarını zamanından önce elinden almıştı.

Elif, çocukluğunu Tuzla escort dar sokaklarında geçirmişti. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi bir temizlik işinde çalışarak onu büyütmeye çalışmıştı. Ama bir hastalık annesini erken yaşta hayattan koparınca, Elif tek başına kalmıştı. Ne akrabası vardı, ne de tutunabileceği biri. Okulu bırakmak zorunda kalmış, hayatta kalmak için mücadeleye başlamıştı.

Başlarda garsonluk, temizlik, hatta fabrika işi denemişti. Ama her seferinde “tecrübesizsin” ya da “yaşın küçük” diyerek onu geri çevirmişlerdi. Zamanla çaresizlik, umutlarının yerini aldı. Bir gün tanıştığı biri, “kolay para kazanmanın” yollarından bahsetti. Elif önce reddetti, ama karnı günlerce aç kalınca o yolu seçmek zorunda kaldı.

Artık her gece Tuzla vip escort karanlık sokaklarında yürüyordu. İnsanların bakışları, fısıltıları ve sessiz yargıları arasında kaybolmuştu. Kendinden anal utanmayı öğrenmişti, ama yaşamaktan hiç vazgeçmemişti. Her sabah güneş doğarken deniz kenarına gider, martıların sesini dinlerdi. O anlarda içinden hep aynı dua geçerdi: “Bir gün… bir gün kurtulacağım.”

Bir sabah sahilde otururken, elinde simit milf torbası olan yaşlı bir adam yanına yaklaştı. Adam, ona sessizce bir simit uzattı. “Soğuk sabahlar zor olur,” dedi. Elif şaşırdı, çünkü uzun zamandır kimse ona böyle insanca bir söz söylememişti. Adamın adı Cemil’di. Sahilde küçük bir çay bahçesi işletiyordu. Elif’i her sabah orada gördüğü için dikkatini çekmişti.

Cemil, onu yargılamadan Oral dinleyen ilk insandı. Zamanla Elif’e güven verdi. Günlerden bir gün ona “istersen burada çalışabilirsin” dedi. Başta inanamadı ama sonra kabul etti. Çay taşıdı, masaları sildi, denizi izleyen insanlara sessizce gülümsedi.

Tuzla escort sabahları hep sessiz olurdu. Denizden gelen tuz kokusu, sanki her şeyi biraz olsun hafifletirdi. Ama Elif için hiçbir sabah kolay değildi. Henüz yirmi iki yaşındaydı ve hayattan aldığı yaralar, yaşına göre fazlaydı.
Soğuk bir kasım sabahı, Tuzla escort sahilinde oturmuş, dalgaların sesini dinliyordu. Elinde bir karton kahve bardağı, cebinde birkaç bozukluk… Başını eğmiş, kendi içine konuşuyordu:
“Bir gün buradan gideceğim… Belki yeniden başlarım.”

Elif’in hikayesi ne masal gibiydi ne de kısa bir öykü. Anadolu’nun yoksul bir mahallesinde doğmuş, küçük yaşta anne babasını kaybetmişti. Bir akrabasının yanında büyümüş, sonra iş umuduyla İstanbul’a gelmişti.
Tuzla’da bir tekstil atölyesinde işe girmiş, ama maaşlar aylarca ödenmemişti. Borçlar, ev kirası, açlık derken çaresiz kalmıştı.
Bir gün, “başka bir yol var” diyen bir kadının sözlerine inanarak, hayatının yönünü değiştirdi.

Artık geceleri Tuzla vip escort tenha sokaklarında dolaşan genç bir kadındı. İnsanların ön yargılı bakışlarından kaçmak için başını hep öne eğerdi. Ne Koca götlü zaman biri ona sert bir söz söylese, içinden sessizce “Ben kötü biri değilim” derdi.
Ama kimse duymuyordu.
Bir gün, liman yakınındaki küçük bir çay bahçesinde, yaşlı bir kadınla tanıştı. Kadın, onun gözlerindeki yorgunluğu fark etti. “Kızım, senin ellerin çalışmaya alışık. Neden bu yolda sürünüyorsun?” dedi.
Elif o cümleyi günlerce unutamadı.

Sonunda cesaretini toplayıp Tuzla vip escort Belediyesi’nin sosyal dayanışma merkezine gitti. Önce kapının önünde uzun süre bekledi, sonra derin bir nefes alarak içeri girdi.
Oradaki kadınlar onu yargılamadı, aksine dinledi.
Zamanla dikiş kursuna başladı, kendine yeni bir hayat kurdu. Kazandığı ilk parayla sahildeki çay bahçesinde yaşlı kadına teşekkür etmek için kahve ısmarladı.

Kartal escort arka sokaklarında bir sokak lambası, geceleri sönük bir ışıkla yanıp sönerdi. O ışığın altında her gece aynı genç kadın beklerdi: Merve. Yirmi üç yaşındaydı, ama gözlerindeki yorgunluk sanki otuz yıllık bir ömrün ağırlığını taşır gibiydi. Soğuk gecelerde montunun yıpranmış yakasını kaldırır, içini çekerek “Bir gün buradan gideceğim,” derdi kendi kendine.

Merve’nin hikayesi, Kartal vip escort yüksek binalarının arasında sıkışmış bir hayatın özetiydi. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte yaşam mücadelesine girmişti. Annesi yıllarca temizlik işlerinde çalışmış, ama bir hastalık onu yatağa düşürmüştü. Evin borçları, ilaç masrafları ve geçim derdi Merve’yi çaresiz bırakmıştı. Liseli esc son sınıfta okulu bırakmak zorunda kaldı. Önce markette kasiyerlik yaptı, sonra bir kafede çalıştı ama hiçbir iş yeterli olmadı.

Bir gece, işten dönerken tanıştığı bir kadın ona “kolay para kazanmanın” yollarını anlattı. Başta reddetti, ama annesinin ilaçlarını alamadığı bir sabah, gözyaşlarıyla bu hayata adım attı. O günden sonra Kartal cimcif escort sessiz, karanlık sokakları onun sahnesi oldu. Her gece aynı korkuyla dışarı çıkar, her sabah vicdanını susturarak eve dönerdi.

Merve’nin tek dostu, sokakta beslediği sarman bir kediydi. Adını “Kızım” koymuştu. Bir akşam yine aynı lambanın altında dururken kedi yanına geldi, Merve dizlerine aldı onu.
— “Senin kadar özgür olmayı isterdim,” dedi fısıldayarak.

Bir gece, yanına orta yaşlı bir adam geldi. Diğerlerinden farklıydı. Onunla konuşmadı bile, sadece cebinden bir kartvizit çıkarıp uzattı: “Kadın Dayanışma Merkezi – Kartal Şubesi”. “İstersen yardım edebiliriz,” dedi adam, sessizce uzaklaştı.

O gece Merve o kartı uzun uzun inceledi. Sabah olduğunda dayanışma merkezinin seks kapısında buldu kendini. Başta utandı, konuşamadı. Ama içerideki kadınların sıcak tavırları onu rahatlattı. Günler geçtikçe kendine güveni geri geldi. Psikolojik destek aldı, kurslara katıldı, kuaförlük öğrenmeye başladı.

Ümraniye escort arka sokaklarında, gece sessizliğini sadece uzaktan gelen araba sesleri escort bozuyordu. Soğuk hava insanın içine işliyor, şehir ışıkları bile yorgun görünüyordu. Elif, montunun yakasını kaldırmış, ellerini cebine sıkıştırmış halde yürüyordu. Henüz yirmi dört yaşındaydı ama yüzündeki çizgiler, ondan daha yaşlı bir kadının izlerini taşıyordu.

Hayat Elif’e adil davranmamıştı. Çocuk yaşta babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte küçük bir gecekonduya sığınmışlardı. Lise yıllarında okuldan kondom ayrılmak zorunda kalmış, annesinin ilaç masraflarını karşılamak için çalışmaya başlamıştı. Önce temizliklere gitti, sonra garsonluk yaptı ama geçim o kadar zordu ki bir noktadan sonra ne yapacağını bilemez hale geldi.

Bir gün, çok güvendiği bir arkadaşının yönlendirmesiyle kendini hiç istemediği bir dünyanın içinde buldu. Başta “sadece birkaç kez” diyerek milf kandırdı kendini. Ama birkaç kez, bir süre sonra geçim yolu haline geldi. Elif, bir “hayat kadını” olmuştu. Her gece eve döndüğünde aynaya bakamıyor, içindeki suçlulukla baş edemiyordu.

Ümraniye escort dar sokaklarında yürürken düşündü: “Ben ne zaman bu hale geldim?”
Her şey annesinin ölümüyle başlamıştı aslında. O gün, evde yalnız kalmış, hayatın tüm ağırlığı bir anda omuzlarına çökmüştü. Artık ne bir ailesi, ne de güvenebileceği biri vardı. Hayatta kalmak için seçmediği bir yoldaydı ama yine de pes etmemişti.

Bir gece, karşısına çıkan yaşlı bir kadın ona bir broşür uzattı. Üzerinde “Kadın Dayanışma Merkezi – Ümraniye escort Şubesi” yazıyordu. İlk başta aldırmadı ama sabah olduğunda broşüre yeniden baktı. İçinde bir ses, “Belki hâlâ şansın vardır,” diyordu. Cesaretini toplayıp merkeze gitti.

Orada, kendisi gibi zor durumda olan kadınlarla tanıştı. Dinlendi, anlaşıldı, destek gördü. Gün geçtikçe toparlanmaya başladı. Derneğin yardımıyla bir kuaför kursuna yazıldı. Her gün biraz daha güçleniyor, biraz daha gülümsüyordu.

Kartal escort arka sokakları geceleri farklı bir dünyayı saklardı. Lambaların soluk ışıkları, yorgun yüzleri ve sessiz çığlıkları gizlerdi. İşte o sokaklardan birinde, Elif adında genç bir kadın hayatını sürdürmeye çalışıyordu. Henüz yirmi üç yaşındaydı, ama yüzünde yılların yorgunluğu, gözlerinde ise derin bir hüzün vardı.

Elif’in çocukluğu kolay geçmemişti. Babası evi terk etmiş, annesi hasta ve çaresizdi. Küçük kardeşiyle birlikte hayatta kalmaya çalışırken okulunu domalarak veren bırakmak zorunda kalmıştı. İlk iş deneyimleri kafelerde garsonluk ve evlerde temizlik işleri oldu. Fakat kazandığı para ne kirasını ödemeye ne de annesinin ilaç masraflarına yetiyordu. Borçlar birikiyor, umutları azalıyordu.

Bir gün, tanıştığı birkaç kadın Elif’e “geceleri daha kolay para kazanabileceğini” söyledi. İlk başta reddetti. “Ben yapamam” dedi. Ama annesinin hastaneye kaldırılması ve cebinde tek kuruş kalmaması, onu istemediği bir yola sürükledi. O gece, genç yaşta Kartal escort sokaklarında hayat kadını olarak çalışmaya başladı.

Her akşam, evden çıkmadan önce aynaya bakıyor, kendi gözlerine bakarak kendini evli esc sorguluyordu. “Ben kimim?” derdi içinden. Karşısında duran kişi, hayaller kuran genç kız değil, çaresiz ve yorgun bir kadındı. Yine de ertesi gün çıkmak zorundaydı. Çünkü annesinin ilaçlarını almak, kirayı ödemek ve kardeşine destek olmak zorundaydı. Hayatta kalmak zorundaydı.

Elif’in tek kaçış noktası, gündüzleri sahile gitmekti. Denizin kıyısına oturur, dalgaların sesiyle huzur bulmaya çalışırdı. İçinde hâlâ bir umut vardı: bir gün kendi küçük dükkanını açmak, insanlara kendi cimcif emeğiyle kazandığı şeyleri sunmak. Çocukluğundan beri hayal ettiği bu dükkân, onun zihninde bir güven limanıydı.