Ümraniye escort gri sokaklarında akşam yavaş yavaş iniyordu. Yağmur, kaldırımlara sessizce düşüyor, kaldırım taşlarının arasındaki tozları temizliyordu. Zeynep, elindeki şemsiyeyi rüzgâra karşı tutmaya çalışırken içini bir ürperti sardı. İnce montu ıslanmış, ayakkabılarının içine kadar su dolmuştu. Yine uzun bir gece onu bekliyordu.
Henüz yirmi birindeydi ama omuzlarındaki yük bir ömür kadardı. Küçük yaşta babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte Ümraniye escort dar sokaklarında büyümüştü. Annesi hasta düşünce, evdeki tek gelir kaynağı da kesilmişti. Önce temizlik işlerine girdi, sonra bir kafede çalıştı ama borçlar büyüdükçe o maaşlar yetmez oldu.
Bir gece çaresizlikle evin duvarına yaslanmış ağlarken, bir komşusu gelip sessizce kulağına fısıldadı:
“Bazı kadınlar geceleri çalışır, çok kazanır. Sen de düşün istersen.”
O an Zeynep’in içi buz kesti. Ama zaman geçtikçe, açlık ve borçların ağırlığı hırçın vicdanının önüne geçti. Bir sabah uyandığında, kararını vermişti. Artık sokaklar onun ekmek kapısıydı.
İlk günler utançla, korkuyla doluydu.
Ama günler birbirini kovaladıkça, kalbi de duygusuzlaştı.
Bir gece, yağmur yine ince ince yağarken bir müşteri arabasını durdurdu. Ama bu kez adam seksi parayı uzatıp “Kendine sıcak bir çorba al,” dedi ve gitti. Zeynep, şaşkınlıkla elindeki paraya baktı. O an içi titredi; çünkü uzun zamandır kimse ona insan gibi davranmamıştı.
O geceden sonra Zeynep’in içinde bir şey değişti. Sabah olunca çantasını toplayıp Ümraniye Kadın Dayanışma Merkezi’nin yolunu tuttu. Kapının önünde durdu, uzun süre cesaretini toplayamadı. Sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı; sadece dinlediler, sarıldılar.
Bir yanıt yazın