Kartal escort geceleri başka olurdu. Sahilden gelen tuzlu rüzgâr, ara sokaklarda yankılanan ayak seslerine karışırdı. Sokak lambalarının ışığı sönük, gökyüzü bulutluydu. Aslı, adımlarını yavaşlatarak yürüyordu. Soğuk hava yanaklarını kesiyor, ama içindeki yorgunluk onu çoktan uyuşturmuştu.
Yirmi üç yaşındaki Aslı, Kartal escort arka mahallelerinde büyümüştü. Babası yıllar önce ortadan kaybolmuş, annesi onu tek başına büyütmüştü. Yoksulluk, onların değişmeyen misafiriydi. Annesi sabahın köründe vip temizlik işlerine gider, akşamları yorgun düşerdi. Aslı’nın en büyük hayali hemşire olmaktı ama lise ikiye geldiğinde okuldan ayrılmak zorunda kaldı. Hayat, ondan hayalleri değil, sabrını istemişti.
Bir tekstil atölyesinde işe başladı. Kira, ilaç, faturalar… Paralar hiçbir zaman yetmiyordu. Sonunda annesi hastaneye kaldırıldı. Aslı, her şeyi satmasına rağmen borçlarını kapatamadı.
Bir akşam, eve dönerken tanıştığı bir kadın ona şöyle dedi:
“Bazen yaşamak için değil, hayatta kalmak için seçim yaparsın.”
O cümle, Aslı’nın zihnine kazındı. Günlerce ağladı, düşündü. Sonra bir gece, utancını kalbinin en derinine gömüp dışarı çıktı.
O günden sonra Aslı’nın geceleri değişti. Kartal vip escort arka sokakları onun dünyası olmuştu. İnsanların yargılayıcı bakışlarına aldırmamaya ağzına alan çalışıyordu ama her söz, her sessizlik içini biraz daha acıtıyordu. Her sabah eve dönerken kendine “Bu son olacak,” diyordu. Ama sonra annesinin ilaçlarını hatırlıyordu.
Bir sabah sahil yolunda yürürken, elinde balon tutan küçük bir kız gördü. Kız, balonu elinden kaçırmış, ağlıyordu. Aslı koşup balonu yakaladı, kızın eline verdi. Kızın gözlerindeki gülümsemeyi görünce kalbi ısındı. “Teşekkür ederim abla,” dedi kız. O anda, Aslı uzun zamandır hissetmediği bir duyguyu hissetti: iyilik hâlâ içindeydi.
Bir yanıt yazın