Ümraniye escort arka sokaklarında gece sessizlik hakimdi. Sokak lambalarının solgun ışığı kaldırım taşlarını aydınlatıyor, rüzgârın uğultusu evlerin arasına sızıyordu. Bu sokaklarda yürüyen genç bir kadın vardı: Nazlı. Henüz yirmi üç yaşındaydı, ama yaşadığı zorluklar onu yaşıtlarından çok daha erken olgunlaştırmıştı.
Nazlı’nın çocukluğu, yoksulluğun gölgesinde geçmişti. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi ise gündelik temizlik işlerinde çalışarak ailesini ayakta tutmaya çalışmıştı. Annesinin hastalanmasıyla oral birlikte tüm sorumluluk Nazlı’nın omuzlarına binmişti. Okulu bırakmak zorunda kalmış, önce pazarlarda çalışmış, sonra çarşıdaki küçük kafelerde iş bulmuştu. Ama kazandığı para ne kiraya ne de annesinin ilaçlarına yetiyordu. Çaresizlik, onu istemediği yollara sürüklemişti.
Ümraniye götten escort kenar mahallerinden birinde, tek odalı, rutubet kokan bir evde yaşıyordu. Tavanı yağmurda damlıyor, duvarlar nemden kabarmıştı. Yine de burası onun sığınağıydı. Geceleri battaniyesine sarılıp küçük defterine yazardı:
“Bir gün bu hayatı değiştireceğim. Bir gün özgür olacağım.”
Nazlı’nın en büyük sığınağı, Ümraniye çarşısında insanları izlemekti. Kalabalığın içinde yürürken kendi sorunlarını bir süreliğine unutuyor, başka hayatları hayal ediyordu. İnsanların telaşla alışveriş yaptığı, çocukların sokaklarda oynadığı bu alan, ona kısa süreliğine huzur verirdi.
Ama gerçekler çoğu zaman milf umutlarını gölgeliyordu. İnsanların küçümseyen bakışları, fısıldaşmaları Nazlı için en ağır yüklerden biriydi. Oysa tek istediği şey, annesini iyileştirmek ve kendi ayakları üzerinde durabilmekti. Her sabah aynaya bakıp kendine şöyle derdi:
“Pes etmeyeceğim. Bu hayat beni yenemez.”
Bir akşamüstü ince bir yağmur çiseliyordu. Nazlı, çarşıdan eve dönerken elinde yalnızca bir ekmek poşeti vardı. Saçları sırılsıklam olmuş, montu su çekmişti. Sokak lambasının altında durdu, derin bir nefes aldı ve kendi kendine fısıldadı:
Bir yanıt yazın