Pendik escort geceye karışan rüzgârı, Arzu’nun omuzlarına çöken ağırlığı hafifletmeye yetmiyordu. Henüz yirmi üç yaşındaydı ama yılların yorgunluğunu genç bedeninde taşıyordu. Kaldırım taşlarına vuran yağmur damlalarının ritmi, ona İstanbul’un bitmeyen çabasını götten hatırlatıyordu. İnsanlar koşar adım eve giderken, Arzu’nun evi olmadığını kimse bilmiyordu. Onun sığınağı, sahil yolundaki eski bir sokak lambasının altıydı.
Arzu, bu hayata gönüllü başlamamıştı. Küçük yaşta annesini kaybetmiş, yıllarca akrabadan akrabaya sürüklenmişti. Okulu bırakmak zorunda sert seven kaldığında sadece on yedi yaşındaydı. Bir gün çaresizce iş ararken tanıştığı biri, onu “kolay para kazanabileceği” bir işe soktuğunu söylemişti. Arzu, başta anlamadığı o sözlerin ardındaki karanlığı fark ettiğinde çok geçti. Şimdi Pendik escort sokakları onun hem geçim kaynağı hem de en ağır yüküydü.
Bu gece ise diğer gecelerden daha farklı hissediliyordu. Arzu, sahilde yürürken denizin dalgalarının güçlü sesini dinledi. Dalgalar, sanki ona “Hâlâ bir çıkış var” der gibiydi ama Arzu karşılık verecek gücü olgun bulamıyordu. Montunun cebinden küçük bir not defteri çıkardı. İçine ara ara birkaç satır yazıyordu; bazen bir anı, bazen bir sızı, bazen de kimseye söyleyemediği hayaller…
Defteri açtı, eski bir sayfada şu satırlar duruyordu:
“Bir gün… sadece bir gün, özgürce uyuyabilmek.”
Arzu bu cümleyi okurken gözleri doldu. Bir insanın isteyebileceği en basit şey bile onun için bir lükstü.
Bir süre sonra bir araba yavaşladı, sonra uzaklaştı. Arzu derin bir nefes aldı; yılgınlıkla dul escort duvara yaslandı. Tam o sırada karşı kaldırımda birini fark etti. Uzun boylu, sırtında çanta taşıyan genç bir adam… Arzu’ya yaklaşmadı, sadece uzaktan baktı. Sonra yanına gelip yumuşak bir sesle konuştu:
— “Merhaba, korkma. Ben Ömer. Yakındaki gençlik merkezinde çalışıyorum. Birkaç gündür seni burada görüyorum. İster misin sıcak bir çorba ısmarlayayım?”
Bir yanıt yazın