Tuzla escort sabahları hep sessiz olurdu. Denizden gelen tuz kokusu, sanki her şeyi biraz olsun hafifletirdi. Ama Elif için hiçbir sabah kolay değildi. Henüz yirmi iki yaşındaydı ve hayattan aldığı yaralar, yaşına göre fazlaydı.
Soğuk bir kasım sabahı, Tuzla escort sahilinde oturmuş, dalgaların sesini dinliyordu. Elinde bir karton kahve bardağı, cebinde birkaç bozukluk… Başını eğmiş, kendi içine konuşuyordu:
“Bir gün buradan gideceğim… Belki yeniden başlarım.”
Elif’in hikayesi ne masal gibiydi ne de kısa bir öykü. Anadolu’nun yoksul bir mahallesinde doğmuş, küçük yaşta anne babasını kaybetmişti. Bir akrabasının yanında büyümüş, sonra iş umuduyla İstanbul’a gelmişti.
Tuzla’da bir tekstil atölyesinde işe girmiş, ama maaşlar aylarca ödenmemişti. Borçlar, ev kirası, açlık derken çaresiz kalmıştı.
Bir gün, “başka bir yol var” diyen bir kadının sözlerine inanarak, hayatının yönünü değiştirdi.
Artık geceleri Tuzla vip escort tenha sokaklarında dolaşan genç bir kadındı. İnsanların ön yargılı bakışlarından kaçmak için başını hep öne eğerdi. Ne Koca götlü zaman biri ona sert bir söz söylese, içinden sessizce “Ben kötü biri değilim” derdi.
Ama kimse duymuyordu.
Bir gün, liman yakınındaki küçük bir çay bahçesinde, yaşlı bir kadınla tanıştı. Kadın, onun gözlerindeki yorgunluğu fark etti. “Kızım, senin ellerin çalışmaya alışık. Neden bu yolda sürünüyorsun?” dedi.
Elif o cümleyi günlerce unutamadı.
Sonunda cesaretini toplayıp Tuzla vip escort Belediyesi’nin sosyal dayanışma merkezine gitti. Önce kapının önünde uzun süre bekledi, sonra derin bir nefes alarak içeri girdi.
Oradaki kadınlar onu yargılamadı, aksine dinledi.
Zamanla dikiş kursuna başladı, kendine yeni bir hayat kurdu. Kazandığı ilk parayla sahildeki çay bahçesinde yaşlı kadına teşekkür etmek için kahve ısmarladı.
Bir yanıt yazın